《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
摄影颜色还是很美，但也是阿莫多瓦很平庸的一次发挥。换子疑云双妈奇情再加祖辈苦难史，吃起来就像咸腐乳拌龟苓膏。
感觉将两个不相容的故事结合在了一起。老梗并没有开出新的花朵。中间百合一段有点破坏整体节奏感。理解爱与性应该跨越性别。但包罗太多元素导致无法统一。
格局大 着眼点又很细致生活化 结合的一点都不突兀。妙。每个人物都立体。结尾很难不难过。追思历史。佩妮洛普强，喜欢短发的Ana
不是很能理解刚开始知道真相后女主的选择，是要和挖掘那条线一起来说真相永不会被掩埋？母亲这一角色在这里颇有历史见证人的意味，她们繁衍下一代，不止将血脉更是将文化与历史一代代传递下去
好像是独立女性(某一阶层)带动其他女性，要努力，才能实现生的自由。
{★★★} 交错历史与现实中寻觅与失去血亲的创作瓶颈期产物，我感谢阿莫多瓦还没忘记怎么把一个平淡似水的故事讲出热情与曲折，尽管这次的热情、多是半凉的，这次的曲折、多是冗赘的。铭记历史之罪自然应该，不过下次最好也铭记抖一抖低廉的画面质感。
【B】我看懂了，而且大受震撼。。结局突然格局打开确实格格不入，但却感受到一丝奇异的恶趣味。在一部步步让人瞳孔地震的片子中用这样的突兀落下帷幕，显然是更有趣的做法。
第3500-不管是不是大师的作品，我只能知道自己有什么感受，只能说还凑合。
女权，同性，再加上历史遗留问题，阿莫多瓦玩得有点大了，以至于最后烂尾。
还好爱上阿莫多瓦的时候是他的巅峰期，不然没有滤镜大概只有一星
咋后来她俩还在一起了？阿莫多瓦脑洞越来越大了。 浅金/白色短发是欧洲Les电影T的标配么
你不能指望阿莫多瓦的灵光在他所有电影里闪烁，他也有平庸的作品，比如这部平行母亲，负罪感在历史与现实之间穿梭，这种连接太刻意，这样的故事太一厢情愿。
娱乐性还挺高啊 一个个的 免费给你看了 你还怎样 总比我们院线现在那些玩意好吧
这部是真一般。除了很容易看出阿莫多瓦的个人风格一样，看不到什么东西。
然而最后还是要男性来帮扶和补足，甚至“再生一个”来平复。
一度以为两位母亲会往阿莫多瓦式的奇情发展，结果戛然而止又转回了历史寻根，仅仅是血缘关系的八点档狗血抱错娃也太普通了（对阿莫多瓦而言），而两个主题之间的割裂感太重，够不到我的期待。
足够分离的两条叙事，但都在讲着同一个母题：母亲与孩子。西班牙的孩子在溯寻失忆的暴政中被消失的祖先；错换的孩子拥有着无与伦比的爱，来自她们的母亲，哪怕死亡也无法带来母女间的陌生感。虽然并不是很喜欢这种用集体命运干扰女性形象的背景，但这次视听稍显克制的阿莫多瓦再次在一个细节中击中了我，色彩玲珑虽然有效地中和了情感的厚重，但我从影院出来一度呼吸困难，在回家路上因为过度放任沉溺于泪眼而导致坐过了站。不过这很难讲是因为什么，或许是“等待”。等待一只虚妄的手握住我的虚妄；等待一个已经跨海而来的陌生人；等待一个死于非常年轻时候的母亲的出现。在一个和阿莫多瓦、茨维塔耶娃、佩索阿交换个体私密记忆的夜晚，等待迷雾散去。
女人可以向未来予希望，也可以向过去要答案。
喜欢。死亡和新生，两段谎言被揭开，从私人的到宏观的，少了早年大胆奇特的犯罪戏码，多了一份《痛苦与荣耀》的温柔。这个简单的故事更是让阿莫多瓦驾驭地炉火纯青，不过有段剧情还是让我大呼WTF。看的时候才意识到是母亲节。（2022.5.8豆瓣7.2分）
即使说出真相是一件痛苦的事，但仍然应该勇于面对，只有这样才能真正前行。看似两条完全不相干的情感线其实说的是同一个理念
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
