《三竹》根据真实故事改编，讲述了七个正处于少年时期的学生为了逃离三竹这个乡下，不惜以身试法吸食毒品。他们的老师并没有放弃他们，反而教导他们，并给他们机会让他们证明自己的存在价值和生命意义。
----------------------------------------------
ท่ามกลางปัญหายาเสพติดที่แพร่ระบาดอย่างหนักไปทั่วทุกท้องที่ของประเทศ รวมถึงชุมชนเล็ก ๆ อย่างอำเภอสามชุก เด็กนักเรียน 7 คน ที่ชีวิตกำลังอยู่ในวัยสดใส สนุกสนาน มีความฝันและความรัก แต่วันนี้พวกเขาต่างต้องเผชิญกับปัญหา โดยแต่ละคนไม่สามารถหาทางออกได้ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ พวกเขากำลังตกนรกทั้งเป็นด้วยการถลำลึกไปกับวังวนของยาเสพติด สังคมรุมประณามเด็กที่กำลังหลงทาง ครูธรรมดาคนหนึ่งกล้าที่จะลุกขึ้นประกาศกับสังคมว่าเด็กทั้ง 7 เป็นเพียงเหยื่อของความเสื่อมในสังคมเท่านั้น ครูผู้นี้ได้ ต่อสู้เคียงข้าง และพยายามเข้าถึงปัญหาของเด็กแต่ละคน ด้วยความเชื่อมั่นว่าจะนำพาเด็กทั้ง 7 คนลุกขึ้นยืนได้ใหม่อีกครั้ง
นี่ คือการตีแผ่เรื่องจริงในซอกมุมเล็ก ๆ มุมหนึ่งในสังคมไทย ของครูกับลูกศิษย์อีก 7 คน ที่ปลุกกระแสชุมชนให้ลุกฮือขึ้นมาต่อสู้กับปัญหายาเสพติดอย่างจริงจัง เนื่องจากพิษภัยของมันนั้นมหาศาลนัก นอกจากทำให้ผู้เสพได้รับความทุกข์ทรมานแล้ว ยังเป็นที่มาของการก่ออาชญากรรมขั้นรุนแรงด้วย
除了王小谟，全员装。 作者电影，balabala按照小说节奏自我表达了一通。 男主全程旁观，这种不作为的爱一点也不感人。 既想要爱情片的流行元素又舍不下文艺片的逼格、还想再凑一点喜剧元素，最后不伦不类
故事是分裂的，情感是连续的，郭小鲁你本应拥有甜蜜
很怪，要素很多，而且很长。视点模糊到我时常忘了上一段在讲什么，王传君怎么一脸懵逼地就过到了这一段的人生。一开始「慢速视觉」我以为要玩一个「视觉时间」慢速于「物理时间」的奇幻概念，以为是王传君所经历的时间晚于王珞丹，所以他在她的世界里看起来不老，他一直在时间的后面追着她。但是这片子居然真™是在玩科学实验而不是文学或哲学概念，片程过半了才突然想起来要「不老」，干细胞闪亮登场。但仔细想想，每一个促使王传君想要不老的原因，和王珞丹又有什么关系呢。在彼此生活里缺席那么久的人，真的会这么爱吗。我不理解！（但还是很喜欢王传君，李婷婷也很可爱。）
无聊的旁白，当全依靠旁白来讲述剧本的潜台词时，注定了是一部令人惋惜的电影。
我大青岛简直美呆了！当家乡的宣传片看满分哦！导演抖音快手刷多了吧？拍个电影这么赶时间吗？天呐噜，从童年到青年到中年到老年，我管你是不是幻想意淫出来的桥段，你把科研工作者想象成阿甘我能理解，想象成岩井俊二我也忍了，最不能理解的是还想象成妄想家，这不是尊重科学，这是在白日做梦！不过该怎么说，青岛和干细胞宣传片做得还不错！值得鼓励！
感觉整个情节和阿甘正传一模一样。。。某些点很打动人，爱而不得，离别才是永恒
教授女儿开始用自己做实验开始就走玄幻画风了
实质是一部探讨死亡跟人生意义的片子 丁萌萌跟王老这两个角色真出彩啊
王传君接剧情片是对的，演小郭萌的裴佳欣特别上镜。并没有拍的或者演的不好，评分不高也与观众阅历和共情能力相关。推算一下时间线62年出生的女孩子，在2018年直接成为老妪，时间点把握还是不够？
就好像在一个下雨的午后朦朦胧快进着看完了一部无甚意义的小说 读罢也没啥特别的感觉 但不知是因为天气还是什么 总归是阴沉沉的
看到了本杰明、阿甘正装的影子，但是故事讲得很一般
但他又没有了生与死的自由，他一个不慎就会被抓去做研究，他的研究（被动研究）唯一一个想要不老并且爱他的女孩也离开了，不能面向世界。真讽刺啊！
一旦代入，就会戳中。若细琢磨，就全是槽点，主要是对男人的槽点。
不知为什么，特别喜欢这部电影，从两小无猜，到两个命运不同的人生轨迹，直到后来如奇幻般的命运挣扎。“他好的时候，我不用在。”这是需要多么了解一个人，才能说出这句话来。
没有才华，不懂节制。浪费主演。浪费编剧。浪费摄影。本来可以是个好电影。
我们忧郁的和害怕的，是死亡，是被忘记，更是没有被爱过。
但事实是并没有，且差很远
1.离谱到家了 2.难看到令我震惊 3.王传君你觉不觉得自己很装啊
苏凌芳是怎么知道丁萌萌和郭小鲁计划过要生个女儿起名郭萌的呢？
风格杂糅，怀旧、奇幻、科幻几个元素都在这部电影里，变成男主角诉说自己的一腔心意。电影中的女性形象不仅同质化严重，而且是那群人很喜欢表现的一类女性，演员没有演出什么新的花样，王珞丹仍然在执迷于外在的反差不同，没有从内在去刻画一个人物形象，王传君的台词时常太过表现，是我很不喜欢的一类风格。电影从后半部分猛然转到生命主题后，完全变成了演讲，如果前面看不到导演对于年代真心的怀旧，只是填充一些视觉来说，后来就更暴露了对于生命缺乏层次的认识，然后这个不老，令所有人都消失了。
Copyright © 2015-2023 All Rights Reserved
